علی‌رغم توضیحات مفصل ابن سینا از رویکردها برای تحقیقات بیشتر در مورد این گیاه‌دارویی، تا سال‌های اخیر گل‌گاوزبان تنها در تعدادی از مطالعات علمی مورد بررسی قرار گرفت. حتی امروزه نیز با وجود اعتقاد و پذیرش زیاد جمعیت ایرانی از خواص چندمنظوره و منحصر به فرد آن در درمان چندین بیماری مختلف، تنها چند مطالعه کامل بر روی این گیاه دارویی پرکاربرد انجام شده است.

سه گونه مختلف از جنس Echium در ایران وجود دارد که تنها E. amoenum دارای کاربردهای پزشکی ارزشمندی است. در ایران از گلبرگ‌های بنفش متمایل به قرمز خشک شده E. amoenum و همچنین برگها در زمینه های مختلف پزشکی به عنوان داروهای گیاهی ضد التهاب، ضد باکتری، آنتی اکسیدان، تعدیل کننده ایمنی، ضد درد، ضد اضطراب، ضد آب و آرام بخش استفاده می شود.

مطالعات فیتوشیمیایی مختلف انجام شده بر روی گلبرگ ها و دانه های گل‌گاوزبان وجود محصولات طبیعی مختلف مانند آنتوسیانین ها، فلاونوئیدها، ساپونین ها، ترپنوئیدهای غیراشباع، آلکالوئیدهای پیرولیزیدین، استرول ها و اسیدهای چرب مختلف با مقادیر قابل توجهی اسید γ-لینولنیک را تایید می کنند. حتی وجود برخی از اسانس ها در مقادیر کمتر، با δ-کادینن زرد روشن به عنوان ترکیب اصلی، در E. amoenum نشان داده شده است. ارزش غذایی مصرف این گیاه به صورت چای، عمدتاً با این واقعیت مرتبط است که این گیاه منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌های محلول در آب است.