گل ختمی
شناسایی گونه ها در زمینه های زیست شناسی، جغرافیای زیستی، بوم شناسی و حفاظت از اهمیت اساسی برخوردار است. جنس Alcea از خانواده Malvaceae شامل تقریباً 70 گونه پراکنش عمدتاً ایرانی-تورانی است و به دلیل یکنواختی و شکل پذیری بارز در صفات مورفولوژیکی، یکی از چالش برانگیزترین جنس های خاورمیانه به شمار می رود. علیرغم پراکندگی وسیع بسیاری از گونه های Alcea که در ایران رشد می کنند، گزارشی در مورد تنوع ژنتیکی، نحوه واگرایی و الگوهای پراکندگی آنها وجود ندارد.
گل ختمی از هزاران سال پیش در درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. دانشمندان معتقد بودند که همه چیز از چهار عنصر (آتش، هوا، آب و خاک) تشکیل شده است و مزاج به معنای تعامل چهار کیفیت اساسی (گرم، سرد، تر و خشک) است. جالینوس معتقد بود که مزاج گل ختمی سرد و مرطوب است، اما ابن سینا معتقد بود که مزاج آن نسبتاً گرم است. ختمی از دیدگاه علمای علم طب سنتی دارای مزاج سرد و مرطوب بوده و التهاب، سوزش، اگزما، عفونت و تب را کاهش می دهد.
بیش از 2000 سال از این گیاه برای اهداف دارویی مختلف از جمله درمان سرماخوردگی، گلودرد، سرفه، بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسروز، سوء هاضمه و زخم معده استفاده می شد. امروزه نیز به عنوان یک گیاه دارویی استفاده می شود. از برگ ها و ریشه های خشک شده در چای و عصاره های الکلی (تنتور) استفاده می شود و از ریشه در پمادها و کرم ها، شربت های سرفه یا پودر در کپسول استفاده می شود. Phytohustil® یک محصول دارویی گیاهی حاوی REAo معمولاً برای درمان تحریکات غشای مخاطی در دهان و گلو و سرفه خشک مرتبط با آن استفاده می شود.
تمام قسمت های این گیاه حاوی موسیلاژ است و می توان از آن برای غلیظ کردن سوپ، خورش و سایر غذاها استفاده کرد. ریشه و برگ به طور سنتی به عنوان یک داروی گیاهی برای تسکین و کاهش التهاب غشاهای مخاطی در دهان، گلو و معده استفاده می‌شود. در زمان های قدیم، برای ساخت دارو و همچنین نوعی شیرینی ریشه های ختمی را با عسل می پختند. این خوراکی‌ها پیش‌ساز مارشمالوهای مدرن و تجاری موجود هستند، اگرچه آنها دیگر حاوی عصاره ریشه گل ختمی نیستند.